31. Udayagiri, Mucchandhi, kaaranam and pooranam.

Verse 31

ஆச்சடா மூன்றெழுத்தினாலேமைந்தா

ஆறுவரை ஊடுருவி அடுக்கத் தோணும்

மூச்சடா மூச்சடங்கி மேலே நோக்கு

முச்சந்தி உதயகிரி உச்சி தோணும்

வாச்சடா வாயு சாரணையாம் வேகம்

வாரியுனை உயரவினித் தூக்கியோடும்

காச்சடா கருவிகளைத் தள்ளியோடுங்

காரணமும் பூரணமுங் கலந்து போமே.

Translation:

Son, with the three letters

The six peaks will be pierced and they will appear stacked

The breath, with the breath stopping look up

The point of meeting of the three, the Udayagiri peak will appear

The air, with increasing speed in a straight path

It will collect you and run, carrying to heights

It will go pushing away the senses

The Cause and the Fully complete will merge and go together.

Commentary:

Subramanayar is talking about the run of the vital breath and the kundalini sakthi.  Agatthiyar in his Saumya Sagaram says that in our body, the “madapathi” the Lord remains as the fire of kundalini and the limited soul remains as the vital breath.  During kundalini yogam the vital breath and the fire of kundalini ascend the sushumna nadi.  The soul is carried to the state of super consciousness by the fire of kundalini, the Divine force.  They pierce the six peaks, the cakras and reach the ajna cakra, “mucchandhi” where the three nadis meet. The siddhas equate the cakras or the energy vortices to peaks, giri.  Udayagiri is the peak where supreme consciousness emerges.  This may be the Sahasrara or the ajna.  During this process the breath stops- this is the kumbaka siddhi, the senses lose their significance as knowledge occurs without the help of the senses.  The kaaranam- the kundalini sakthi, and pooranam- vital breath, will travel together.

இப்பாடலில் சுப்பிரமணியர் பிராணன் மற்றும் குண்டலினி அக்னியின் ஓட்டத்தைக் கூறுகிறார்.  அகத்தியர் தனது சௌமிய சாகரம் என்னும் நூலில் மடபதியான இந்த உடலில் இறைவன் அக்னியாகவும் ஜீவன் வாயுவாகவும் உள்ளனர் என்கிறார்.  அக்னி என்பது குண்டலினி சக்தியைக் குறிக்கிறது, வாயு என்பது பிராணன் ஆகும். இந்த இரண்டு வஸ்துகளும் சேர்ந்து உயர்விழிப்புணர்வு நிலையை நோக்கிப் பயணிக்கின்றன.  அதைத்தான் கடைசி வரியில் காரணமும் பூரணமாம் கலந்து போகும் என்கிறார் சுப்பிரமணியர்.

சித்தர்கள் பொதுவாக சக்கரங்களை சக்தி மையங்களை வரைகள் அல்லது மலைச்சிகரங்கள் என்று அழைக்கின்றனர்.  பொதிகை, மகேந்திர கிரி, உதய கிரி என்பவை அத்தகைய சக்தி மையங்களே, விழிப்புணர்வு நிலைகளே.  மேற்பாடலில் கூறிய மூன்று எழுத்துக்களால், ந, ம, சி என்ற எழுத்துக்களால்ஆறு வரைகள், அல்லது சக்கரங்கள், துளைக்கப்பட்டு அவை ஒன்றின்மேல் ஒன்று அடுக்கியதைப்போல், அவற்றின் தன்மைகள் ஒன்று சேர்க்கப்பட்டதைப் போல தோன்றும் என்றும் இந்த நிலையில் மூச்சின் ஓட்டம் நின்றுவிடும்- கும்பக சித்தி ஏற்படும் என்றும் கருவிகளின் உதவியில்லாமல் அறிவு ஏற்படுவதால் அவை புறம்தள்ளப்படும் என்றும் முச்சந்தி எனப்படும் மூன்று நாடிகள் கூடும் இடமான ஆக்ஞை, உதய கிரி எனப்படும் பரவுணர்வு உதிக்கும் இடம் ஆகியவை புலப்படும் என்றும் சுப்பிரமணியர் இப்பாடலில் கூறுகிறார்.