27. Dance at Tillai, Anuraagam, green peacock

Verse 27

கூடுவது லகுவல்ல வாய்ப்பேச்சல்ல

கோடியிலே ஒருவனடா குறியைக் காண்பான்

ஆடுவது தில்லையிலே காலைத் தூக்கி

அம்பரமாமாம்பலத்தில் ஆட்டைப் பார்த்து

நாடுவது சதாகாலம் நாட்டம்பாரு

நமனேது நமனேது நாசமாகும்

பாடுவது அனுராக மனந்தங்கேட்கப்

பச்சை மயிலேறியுந்தான் பாய்ந்தேன் பாரே

Translation:

Merging is not easy; it is not mere talk,

One in a million will see the sign

Dancing with foot up as in Tillai

In the arena of the world, seeing the dance

Seeking, at all times with interest,

Where is the god of death, where is the god of death, it will be destroyed

Hearing the music eternally

I rushed riding on the green peacock.

Commentary:

Subramanyar says that attaining the state of supreme consciousness is not easy.  It cannot be achieved through discussion; it is procedure that should be put to practice. He then refers to Siva’s dance at Tillai and says that his occurs at the arena of the world.  Traditionally Tillai refers to Chitambaram.  However, it also refers to the space of consciousness, chith ambaram, the state attained at the pinnacle of realization.  The Lord’s cosmic dance is the cause of his five functions: creation, sustenance, dissolution, obfuscation and bestowing grace. 

Tirumular has dedicated an entire section on Siva’s dance in his ninth tandiram (section 8).  He describes five types of dances, Sivananda kootthu, sundara kootthu, pon padhi kootthu, pon thillai kootthu and arpudha koothu.  Among these the dance at Tillai signifies destruction of aanava mala of the living beings.  Siva’s dance is witnessed at the pinnacle of kundalini yoga.  The term ‘anuraagam’ means desire, love.  May be this is what Tirumular referred to as ‘anbe Sivam”!

Subramanyar says that by riding on the green peacock he is rushing to reaching this state. Siddhas ascribe the color green to Kundalini Sakti. Peacock refers to Vasi (as we saw before).  Thus, green peacock refers to the vaasi and the fire of kundalini gushing through the sushumna nadi.

இறைவனுடன் கூடுவது என்பது எளிதான செயலல்ல, அது பேச்சால், வெறும் ஞானத்தால் வருவது அல்ல.  சாதனையின் மூலம் வருவது. இந்தக் கருத்துடன் இப்பாடலைத் தொடங்கும் சுப்பிரமணியர் இறைவனின் தில்லை நடனத்தை அடுத்து கூறுகிறார்.  இறைவனின் நடனம் அவனது ஐந்தொழில்களை, படைப்பு, காப்பு, லயம், மறைப்பு, அருளல், என்ற ஐந்து செயல்களைக் குறிக்கிறது.  திருமூலர் தனது திருமந்திரத்தில் இறைவனின் நடனத்தை ஒரு பகுதி முழுவதும் விளக்கியுள்ளார் (தந்திரம் 9, பகுதி 8).  அதில் அவர் ஐவகை நடனங்களைக் குறிக்கிறார்.  அவை சிவானந்தக் கூத்து, சுந்தரக் கூத்து, பொன் பதிக் கூத்து, பொன் தில்லைக் கூத்து, அற்புதக் கூத்து என்பவை.  இவற்றில் தில்லைக் கூத்து என்பது இறைவனின் ஆன்மாக்களின் ஆணவத்தை அழிப்பதைக் குறிக்கிறது.  இந்தக் கூத்தை ஒருவர் குண்டலினி யோகத்தின் உச்சிநிலையில் காண்கிறார்.  அனுராகம் என்பது அன்பு என்று பொருள்படும்.  இந்த உச்ச நிலை அன்புநிலை.  இதைத்தான் திருமூலர் அன்பேசிவம் என்றார் போலும்.  இந்த நிலையைத் தான் பச்சை மயில் ஏறி, வாசியின் மூலம், அடையப் பாய்கிறேன் என்கிறார் சுப்பிரமணியர்.  வாலை அல்லது குண்டலினியின் நிறம் பச்சை என்று சித்தர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள்.  குண்டலினி யோகத்தின்போது மூச்சும் குண்டலினி அக்னியும் சுழுமுனையில் பயணிக்கின்றன.